Vania Válkova (Sofía, 1970) es poeta, ensayista y crítica de arte. Es, además, diseñadora gráfica y multimedia, escultora y artista. Magíster en Escultura y Diseño de Espacios y Publicidad por la Academia Nacional de Artes de Sofía y en Pedagogía y Semiótica de las Bellas Artes por la Universidad San Clemente de Ohrid de Sofía. Hoy se desempeña como redactora en la revista búlgara Nueva Poesía Social y es una de las firmantes del Manifiesto de la Nueva Poesía Social. Ha publicado Градът, като знак (La ciudad como señal) en 2019, Отпечатъци (Huellas) en 2021, la edición bilingüe búlgaro-español Urban Perfume en 2020 y Нищо (Nada), en 2021.
| ГРАДСКА ПАМЕТ Разпад и изхвърляне Препъване в невъзможността – полет над града – остава само учебник по архитектура. Предизвестена е смъртта на сградата мъчителна и несъпричастна Фасадите, носещи антична красотa, умират по-бавно. Някой човърка ноктите си с парче паднала мазилка По улицата и чуждите балкони оставят песъчинки-памет. Една жена премина границата на разрушението Цветовете и уханията дестилират по-неустойчиви на разпад. Аз оставам Аз гледам Аз виждам Запечатвам фото-време. | MEMORIA URBANA Desintegración y derrumbe Tropezando en la imposibilidad: un vuelo sobre la ciudad solo un manual de arquitectura ha quedado. La muerte del edificio está anunciada dolorosa y sin compasión alguna Las fachadas, que visten una belleza inmemorial, mueren más lentamente. Alguien limpia sus uñas clavándolas en el trozo de yeso caído En las calles y balcones ajenos dejan gravilla-recuerdo. Una mujer cruzó el borde de la destrucción Los colores y los aromas destilan más inestables frente a la desintegración. Yo me quedo Observando Divisando Sellando foto-tiempo. |
Traducción del búlgaro al español de Marco Vidal González
La Tortuga Búlgara 
Deja una respuesta