Poesía de Bulgaria: «Una cafetería en un barrio periférico de Sofía», poema de Vania Válkova en búlgaro y en español

Vania Válkova (Sofía, 1970) es poeta, ensayista y crítica de arte. Es, además, diseñadora gráfica y multimedia, escultora y artista. Magíster en Escultura y Diseño de Espacios y Publicidad por la Academia Nacional de Artes de Sofía y en Pedagogía y Semiótica de las Bellas Artes por la Universidad San Clemente de Ohrid de Sofía. Hoy se desempeña como redactora en la revista búlgara Nueva Poesía Social y es una de las firmantes del Manifiesto de la Nueva Poesía Social. Ha publicado Градът, като знак (La ciudad como señal) en 2019, Отпечатъци (Huellas) en 2021, la edición bilingüe búlgaro-español Urban Perfume en 2020 y Нищо (Nada), en 2021.


Кафене в периферен софийски квартал

Следобед, в уличното кафене
срещу несанирания панелен блок.
Времето е спряло.

Улицата е по-спокойна от сърцето на
госпожа в далечна възраст
пуши и пие водка с лед.

Черно куче до черни гуми-колело
на дете, пред кафенето,
а другите говорят, без пауза-причина.

Майката държи умен телефон,
удобно и всички съзерцават кавгата в
квартал в Латинска Америка.

Кучето се премести и мястото се зае от
червена кола с излизащ мъж
с множество евтини ланци.

Червено колело срещу червена кола.
Улицата е граница на възможностите,
а госпожата привърши и втората си чаша.

25 септември 2019
Una cafetería en un barrio periférico de Sofía

Es una tarde cualquiera, en la cafetería
frente a aquel bloque de pisos sin restaurar.
El tiempo está detenido.

La calle está más tranquila que el corazón
de aquella señora de lejana edad que
fuma mientras se toma un vodka con hielo.

Un perro negro junto a las ruedas negras de
la bicicleta de un niño, frente a la cafetería,
y los demás están hablando sin una pausa-razón.

La madre sostiene un teléfono inteligente,
cómodamente y todos contemplan la bronca
en un barrio de América Latina.

El perro se desplazó y su lugar fue ocupado
por un coche rojo y un hombre saliendo de él
con cutres cadenas de oro colgando de su cuello.

Una bicicleta roja frente a un coche rojo.
La calle es una frontera de posibilidades,
mientras tanto, la señora se terminó su segunda copa.

25 de septiembre de 2019

Traducción del búlgaro al español de Marco Vidal González


Nueva Poesía Social

Deja una respuesta

Introduce tus datos o haz clic en un icono para iniciar sesión:

Logo de WordPress.com

Estás comentando usando tu cuenta de WordPress.com. Salir /  Cambiar )

Imagen de Twitter

Estás comentando usando tu cuenta de Twitter. Salir /  Cambiar )

Foto de Facebook

Estás comentando usando tu cuenta de Facebook. Salir /  Cambiar )

Conectando a %s

A %d blogueros les gusta esto: