Ekaterina Grigorova (Dobrinishte, 1975) es poeta y profesora en el Departamento de Estudios Mediterráneos y Orientales de la New Bulgarian University. Autora de numerosas publicaciones de poesía. Su primera colección de poemas Faradeev kafez (Zhanet 45, 2013) recibió un premio del Concurso Nacional de Debut Literario Yuzhna prolet (2013), así como una nominación para el Premio Nacional de Literaura Pamet en 2013. Su segundo libro de poesía Daska po mokria piasak (Ergo, 2014) fue uno de los más nominados a los premios literarios de 2014, incluido el Premio Nacional Ivan Nikolov y el Premio a la Nueva Poesía Búlgara Nikolai Kanchev. Ekaterina Grigorova fue galardonada en 2014 con el Premio Nacional Binyo Ivanov por su contribución al desarrollo de la sintaxis poética búlgara y, además, recibió el segundo premio en el concurso Slaveykova nagrada el mismo año. En 2021, Ekaterina Grigorova ganó el Premio Especial del Concurso Literario Nacional Moreto en la categoría de Prosa.
| ЕФИАЛТ на моя приятелка Имам глас, който се гмурка дълбоко в реката. И рибите следва, и им се удивлява. Имам глас, който те сънува. Как обикаляш из кухнята с небрежна бързина. Как поемаш в ръка сувенирите в хола без да си спомниш. Как още си млада, и все пак не си ти; но по същия начин се смееш. (Очите ти блестят на всяка светлина.) За да ни свързва нещо отпреди, и аз се смея. Имам глас, който сънува как навлизаш в пръстта. Моят глас пее в пръстта все по-гръмовно: Не ти трябва тигър, не ти трябват новите зъби, не ти трябвам аз. Само си поеми дълбоко въздух и стигни до реката. | EFIALTES a mi amiga Tengo una voz que se sumerge profundo en el río. Y sigue a los peces, y se sorprende de ellos. Tengo una voz que sueña contigo. Cómo recorres la cocina con una prisa descuidada. Cómo sostienes en la mano los suvenires en el salón sin recordarlos. Cómo sigues siendo joven, y sin embargo no eres tú; pero te ríes de la misma manera. (Tus ojos brillan con cada luz). Para que nos conecte algo de antes, y me río. Tengo una voz que sueña cómo te adentras en la tierra. Mi voz canta en la tierra cada vez más atronadora: No necesitas un tigre, no necesitas dientes nuevos, no me necesitas a mí. Simplemente toma aire muy profundo y ve hasta el río. |
Traducción del búlgaro al español de Marco Vidal González
La Tortuga Búlgara 
Deja una respuesta